چالش های ناشی از هپاتیت b در انتقال خون در ایران

چکید ه   سابقه و هدف   هپاتیت b یکی از خطرناک ترین عوامل ایجاد عفونت کبدی در جهان و اولین عامل شناخته شده مسؤول عفونت های پس از انتقال خون می باشد و بر این اساس تمام واحدهای اهدایی و فرآورده های خونی از نظر آلودگی با این ویروس مورد بررسی قرار می گیرند. ژنوتیپ های hbv ، به هشت گروه تقسیم می شوند که ژنوتیپ d نوع غالب در ایران است. عفونت مخفی هپاتیت b ، در سراسر جهان شایع است و احتمال انتقال عفونت هپاتیت b از این طریق، یکی از نگرانی های مراکز انتقال خون می باشد.   مواد و روش ها   در این مقاله تلاش شده است با مرور مقاله های منتشر شده در ارتباط با هپاتیت b و انتقال خون در ایران، تصویری از وضعیت هپاتیت b در ایران در مقایسه با جهان ارایه دهیم.   یافته ها   مطالعه هایی که در ایران صورت گرفته است، آمار متغیری از ابتلا به عفونت هپاتیت b را نشان می دهد. در بیماران تالاسمی، همودیالیزی و معتادان تزریقی به ترتیب؛ 5/1%، 1/5% و 8/5% از نظر hbsag مثبت هستند. میزان عفونت مخفی هپاتیت b نیز از 15/0 تا 5/1 درصد متغیر است. از بین اهدا کنندگان خون، میزان hbsag در گزارش های مختلفی به میزان 47/0%، 41/0%، 23/0% ، 4/0% و 08/1% عنوان شده است. این در حالی است که میزان شیوع عفونت در اهداکنندگان مستمر بسیار پایین می باشد.   نتیجه گیری   با توجه به اهمیت غربالگری ویروس هپاتیت b در اهداکنندگان خون، استفاده از آزمون های تشخیصی حساس به ویژه آزمون های مولکولی جهت کاهش زمان پنجره آزمایشگاهی بسیار حایز اهمیت می باشد.